Στις άσπρες ψυχές
η περηφάνεια λυπόταν,
γιατί ξημέρωνε το φως
Χωμένο στη λίμνη, στα ακροόρια
Στα σιδερικά τής πόλης.
Το μάτι ταξίδεψε πολλές φορές
γύρω από το πρόσωπό σου
Τήν ώρα που άλλαζαν οι εικόνες
από τωρινούς καιρούς
που δεν μπορούμε να ζήσουμε παρά σε απεικονίσεις.
αφιερωμένο στο καλό μου φίλο τό Σάκη από το Τορόντο
Σέβη Μπούρα- Μπούτου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
30/10/2008 12:02:37 πμ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΕ ΒΛΕΠΩ ΣΑΝ ΚΑΤΙ ΠΑΛΙΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ,
ΣΑΝ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΠ’ ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ
Η ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΠ’ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΠΟΥ ΠΕΤΡΩΣΕ.
ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΦΙΛΙΑ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΚΑΙ ΗΛΘΕ ΜΙΑ ΣΤΑΛΑ ΑΠΟ ΨΗΛΑ ΔΡΟΣΙΑΣ.
ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΚΑΤΙ ΙΔΕΕΣ ΒΓΑΛΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣ ΣΕ ΒΡΗΚΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΠΙΑ,
ΑΓΝΩΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟ ΜΕ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΕΝΟΣ ΜΩΡΟΥ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΞΑΝΑ.
ΦΤΑΝΕΙ ΛΙΓΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙ Η ΓΗ
ΚΙ ΕΓΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΩ ΓΥΡΩ ΜΟΥ Τ’ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΑ ΝΕΙΑΤΑ ΜΑΣ
ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΑΝΤΗΘΕΙ
ΚΙ ΑΣ ΖΟΥΣΑΜΕ ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΛΗ
ΣΕ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΕΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΣΕ ΖΩΕΣ ΒΓΑΛΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΟΡΚΟΥΣ ΙΣΩΣ.
ΤΙ ΟΡΚΟΙ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΑΙΩΝΙΑΣ ΑΝΟΙΞΗΣ!
ΜΟΥ ΗΛΘΕ ΠΑΛΙ ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ ΔΡΟΣΙΑΣ ΑΠΟ ΨΗΛΑ .
ΣΕΒΗ
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΝΑ ΜΟΥ ΜΠΗΞΕΙ ΤΙΣ ΦΩΝΕΣ ΠΟΥ ΑΦΗΝΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΑΓΝΩΣΤΩΝ. ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΓΡΑΦΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΒΡΩ ΤΕΤΡΑΔΙΟ Ν’ΑΠΟΤΥΠΩΣΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΝΟΙΩΘΑ, ΠΟΥ ΕΚΡΥΒΑ ΘΑΜΜΕΝΑ, ΠΟΥ ΤΑ ΦΡΟΝΤΙΖΑ Μ’ ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΙ ΚΡΑΣΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΤΣΙ ΛΙΓΟ ΖΑΛΙΣΜΕΝΗ ΟΠΩΣ ΗΜΟΥΝΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΝ ΟΛΑ ΓΥΡΩ ΟΜΟΡΦΑ.
ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΜΕ ΠΙΚΡΑΙΝΕ ΠΟΥ ΕΜΕΝΑ ΣΤΟ ΜΕΣΟΝ ΤΟΥ ΩΚΕΑΝΟΥ Μ’ ΕΝΑ ΙΣΤΙΟ ΝΑ ΠΑΛΕΥΩ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΩ ΣΤΙΣ ΣΤΕΡΙΕΣ ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΖΗΣΩ.
ΜΕ ΕΝΑ ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΟΛΥΒΙ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ.
ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ; Η ΜΗΠΩΣ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΣΕ ΑΓΑΠΩ.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΜΟΥ ΑΠΟΨΕ ΙΣΩΣ ΑΡΠΑΞΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟ ΦΙΛΙ ΣΟΥ.
DEDICATED TO...ΑΛΛΟΙΩΣ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΣΟΥΔΑΝ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΟΣΑ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ